Η ενδοοικογενειακή βία περιλαμβάνει τόσο την σωματική - σεξουαλική βία, όσο και την ψυχολογική ή λεκτική βία.Στην ελληνική κοινωνία είναι "οικογενειακή υπόθεση" και σπάνια γίνεται γνωστή στον ευρύτερο περίγυρο. Κυρίως γιατί στην δομή της η ελληνική οικογένεια είναι της αρχής "τα εν οίκο μη εν δήμω". Έτσι δύσκολα κοινοποιούνται προς τα έξω βαριές μορφές βίας. Όσο δε για τις λεκτικές ή ψυχολογικές μορφές της , είμαστε ακόμα δυστυχώς στο επίπεδο να μην θεωρούνται καν βία.
Πρέπει βέβαια εδώ να αναφέρω ότι αυτό έχει κάποια βάση διότι συνήθως η δημοσιοποίηση τέτοιων περιστατικών στιγματίζει τόσο το θύμα όσο και τον θύτη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ-ΘΥΤΗ
Συνήθως υποτιμά την σπουδαιότητα της κατάστασης και τις επιδράσεις της συμπεριφοράς του. Κι όταν ακόμα κατανοεί την συμπεριφορά του ως "κακή" , πείθει ακόμα και τον εαυτό του, ότι δεν θα υπάρξει επανάληψη της πράξεως του.
Κατά κανόνα είναι άτομο με έντονα προβλήματα προσωπικότητας, αυξημένο ΕΓΩ και με απώλεια ικανότητας διαχείρισης του θυμού του. Σημαντικό επίσης είναι ότι συνήθως η γυναικεία μορφή είναι υποτιμημένη στο υποσυνείδητό του.
Έρευνες έχουν δείξει ότι ένα περίπου 25% αυτών των αντρών δεν αλλάζει συμπεριφορά με την πάροδο του χρόνου, κι ένα 20% γίνεται ολοένα και πιο βίαιο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ -ΘΥΜΑΤΟΣ
Η γυναίκα - θύμα σπάνια εγκαταλείπει το οικογενειακό περιβάλλον ακόμα κι όταν ασκείται καθημερινή βία πάνω της. Μόνο όταν φτάνει σε ανάγκη νοσηλείας εξαιτίας της υπομένουσας βίας , αρχίζει να σκέφτεται την απομάκρυνση η οποία δεν πραγματοποιείται παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Ως άτομα παρουσιάζουν έντονη ανησυχία και γενική καχυποψία, σύνηθες χαρακτηριστικό των ατόμων που έχουν δεχθεί κακοποίηση.
Το σημαντικό που προκύπτει απο έρευνες είναι ότι η πλειονότητα των γυναικών που υφίστανται βία , θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο για αυτό.
Επίσης πιστεύουν ότι ο σύντροφός τους θα αλλάξει και τον εγκαταλείπουν μόνο όταν εξαντλήσουν ΚΑΘΕ περιθώριο της σχέσης. Περίπου η 1 στις 3 θεωρεί την βία "λάθος συμπεριφορά" αλλα όχι έγκλημα και η μόνη αντίδρασή τους που καταγράφεται , είναι ότι προσπαθούν να ηρεμήσουν τον δράστη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ
Το παιδί ακόμα κι όταν δεν είναι παρών στα επεισόδια, αντιλαμβάνεται ΠΛΗΡΩΣ την ένταση αλλά και τον βαθμό της μεταξύ των γονέων. Αισθάνεται ένοχο για ότι συμβαίνει και συνήθως οι ενοχές του αυξάνονται προοδευτικά με τα επεισόδια , καθώς νοιώθει ότι φταίει για κάτι στο οποίο δεν μετέχει.
Ειδικά όταν καθησυχάζεται απο την μητέρα (συνήθως) για το επεισόδιο, δημιουργούνται συγκρούσεις εντός του για τον τρόπο της αγάπης στην σχέση.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ
Στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, η θεραπεία είναι σε 3 επίπεδα.
Ενός θεραπευτικού πλαισίου προσωπικού, χρήζει τόσο ο θύτης όσο και το θύμα σε μεμονωμένα πλαίσια. Σ'ένα δεύτερο παράλληλο επίπεδο θεωρείται αναγκάια η θεραπεία σε Οικογενειακό Σύμβουλο και για τους δύο.
Τέλος σ'ένα τρίτο επίπεδο (κι αναλόγως της διάρκειας χρόνου που διαρκεί η βία εντός της οικογένειας) θα χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη και το παιδί, όταν αυτό υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου