ΟΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΓΕΝΙΚΑ

Για το ευρύ κοινό ο όρος ψυχικές διαταραχές περιλαμβάνει ένα ασαφές κι απροσδιόριστο πεδίο λεκτικών ή πρακτικών εκφράσεων που οριοθετείται από φαινομενικά μη προκαλούμενες αντιδράσεις, χωρίς αιτία και σκοπό, αυτό που γενικά κι αβασάνιστα αποκαλείται ως «τρελό». Γενικά ένα σκοτεινό κι απωθητικό , για τους περισσότερους, φάσμα της ανθρώπινης έκφρασης.

Επιστημονικά όταν αναφερόμαστε σε ψυχικές διαταραχές εννοούμε όλες τις διαταραχές αυτές που έχουν ψυχογενή αίτια, που προκαλούνται δηλαδή από την εσωτερική ψυχική κατάσταση του ατόμου.
Τι ορίζεται όμως ως διαταραχή? Η έννοια της διαταραχής οριοθετείται θα έλεγα από δύο άξονες, κατά τρόπο σχετιζόμενους μεταξύ τους. Καταρχήν από τον προσωπικό τομέα, δηλαδή κατά πόσο το ίδιο το άτομο αισθάνεται καλά με τον εαυτό του. Με αυτόν τον άξονα καλύπτουμε ακόμα και διαταραχές απλές, που ορίζουν απλή δυσθυμία ή δυσφορία του ατόμου χωρίς επιπτώσεις άλλες στην γενικότερη δραστηριότητά του, κοινωνική ή άλλη, πχ διαταραχές της διάθεσης. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ψυχικών διαταραχών , όπως για παράδειγμα η σχιζοφρένεια, κατά την οποία το άτομο μη έχοντας επίγνωση της κατάστασής του και ανίκανο να ξεχωρίσει το φαντασιακό από το πραγματικό, μπορεί και να αισθάνεται τρόπο τινά «καλά» με τον εαυτό του αλλά οι επιπτώσεις για την κοινωνική ζωή του, όπως είναι αυτονόητο, είναι τραγικές και πολλές φορές κι ολέθριες. Αυτό το πεδίο το καλύπτουμε με τον άξονα της κοινωνικής προσαρμογής και λειτουργικότητας. Κατά αυτόν , διαταραχή θεωρείται όποια συμπεριφορά παρεκκλίνει της συμπεριφοράς του μέσου ανθρώπου και γίνεται έτσι μη αποδεκτό κοινωνικά , πράγμα που οδηγεί σε αλλοίωση ή και πλήρη απουσία της λειτουργικότητάς του ατόμου.

Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα ότι ως ψυχική διαταραχή ορίζεται κάθε ψυχική κατάσταση που καθιστά το άτομο μη λειτουργικό είτε προς τον εαυτό του τον ίδιο είτε προς το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον που ζει.