Επικοινωνία και σχέσεις στον εργασιακό χώρο

• Στους γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης των επιχειρήσεων και με κυρίαρχη την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, στην οποία θα αντέξουν μόνο οι ανταγωνιστικές εταιρίες, ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα θεωρείται ο βασικότερος, δίνοντας βάση τόσο στην ψυχολογική διάθεση και συμπεριφορά καθώς και στην επίτευξη των στόχων του. Απαραίτητο στοιχείο για την επίτευξη των στόχων και την δημιουργία ενός πλαισίου ικανοποίησης από την εργασία, είναι η επικοινωνία και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτήν.


• Επικοινωνία είναι ουσιαστικά η αποστολή μηνυμάτων – πληροφοριών. Μέσα από αυτή την αλληλοεπίδραση μηνυμάτων και πληροφοριών δημιουργούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις, που είναι το κλειδί για την δυναμική ανάπτυξη τόσο των ομάδων εργασίας όσο και του ίδιου του οργανισμού-εταιρίας στο ευρύτερο πλαίσιο.

• Συχνά οι ανώτερες βαθμίδες μιας εταιρείας καταναλώνουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους προσπαθώντας να περάσουν τα μηνύματα στο προσωπικό χωρίς αποτέλεσμα. Αλήθεια πόσες φορές έχει χρειαστεί να γίνουν επαναλαμβανόμενες συναντήσεις για την διευθέτηση των προβλημάτων που εμφανίζονται;

Το βέβαιο είναι, ότι η κατανάλωση χρόνου και ψυχικής ενέργειας δεν εξυπηρετεί κανέναν, ανεξάρτητα από την θέση που βρίσκεται ιεραρχικά.

• Εδώ θα πρέπει να έχουμε κατά νου ένα σημαντικό πράγμα. Όλες οι συμπεριφορές είναι επικοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να «μην» συμπεριφερθεί στην εργασία του. Άρα ακόμα και αν θέλουμε να αποφύγουμε καταστάσεις, να μην επικοινωνήσουμε, όσο και αν προσπαθήσουμε τα μηνύματα θα μεταφερθούν. Είτε με λεκτικό είτε με μη λεκτικό τρόπο. Ακόμα και αν επιλέξουμε την σιωπή, αυτή η μορφή επικοινωνίας θα δηλώσει κάτι, είτε για μας τους ίδιους είτε για ολόκληρο το σύστημα. Θα είναι μία θέση απέναντι στο εκάστοτε πρόβλημα.

• Συχνά ακούγεται στους εργασιακούς χώρους αυτός είναι δύστροπος, ακατανόητος, απρόβλεπτος, εκνευριστικός κα.

• Με αυτό τον τρόπο του χαρακτηρισμού κατατάσσουμε κάποιον σε μία εσωτερική θέση μέσα μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συγκρίνουμε όταν χρειαστεί κάτι ανάλογο. Ίσως αυτός ο χαρακτηρισμός να αντιπροσωπεύει κάτι γνώριμο για εμάς του ίδιους. Ίσως να χρειαζόμαστε τέτοιους χαρακτηρισμούς για να μην δούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε μάθει ως τώρα. Όμως έτσι, μήπως τελικά θέτουμε τον εαυτό μας εκτός; Μήπως με την στάση μας είμαστε εμείς οι ίδιοι που κόβουμε την επικοινωνία;

• Οι συμπεριφορές δεν αποτελούν πάντα μία συνειδητή διεργασία, είναι και μέρος ασυνείδητων καταστάσεων και έτσι δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε το αποτέλεσμα ενεργειών των συναδέλφων μας είτε μία συμπεριφορά είναι καλή, είτε κακή.